สุดยอดการโชว์สัตว์ของโลกใบนี้อีกอย่าง การแสดงโชว์ ขลุ่ยกับงูเห่า ซึ่งงูเห่าจะขยับตัวและทำอะไรตามความสัมพันธ์กับเสียงขลุ่ย ถือเป็นศาสตร์การควบคุมสัตว์ที่ยากจะเรียนแบบจริงๆ แล้วมันก็มีมาอย่างยาวนานในประเทศอินเดีย อาจจะนานมากๆจนแถบจะไม่รู้ที่มาที่ไปเลยก็ได้นะ เรียกได้ว่าเป็นตำนานเลยทีเดียว แล้วเจ้างูนั้นทำไมมันถึงเชื่อฟังเสียงขลุ่ยได้ล่ะ
โดยที่คำว่างู ทุกคนจะรู้สึกได้ว่ามันไม่น่าจะเป็นสัตว์ที่ถูกฝึกให้จนเชื่องได้เลย แล้วก็ดูน่าอันตรายแบบสุดๆ ยิ่งไปกว่านั้น การแสดงโชว์ขลุ่ยและงูนี้ มักจะต้องเป็นงูมีพิษเท่านั้นอีกด้วย เพราะว่านั้นคือเสนห์ของการโขว์ประเภทนี้ยังไงล่ะ เป็นการเล่นกับอันตราย และทำให้คนดูเชื่อว่าผู้เป่าขลุ่ยนั้นเป็นผู้วิเศษก็ว่าได้ แต่กระนั้นแล้ว การเป่าขลุ่ยก็ไม่ได้เป็นการลดอันตรายจากงูพิษเหล่านี้ไปมากนักหรอกนะ และยิ่งกับคนดูที่ดูอยู่รอบๆก็คงจะต้องเข้าใจด้วยว่าขลุ่ยไม่ได้ทำให้งูพิษไม่ทำร้ายตัวเองด้วย มันมีความลับดำมืดอยู่
งูเป็นสัตว์ที่ต้องออกล่าเหยื่อ การที่งูจะถูกนำมาแสดงได้แสดงว่าต้องได้รับอาหารจนอิ่มแล้ว แล้วก็ต้องฝึกให้มันอยู่กับคนเยอะๆ จนตัวมันเองไม่คิดว่าคนที่อยู่รอบๆนั้นเป็นพิษเป็นภัยได้ นี่คือการฝึกที่เราพอนึกออก แต่ก็จะบอกว่าการฝึกนี้ ถ้างูมีความผิดปกติทางอารมย์เพียงแค่นิดเดียว มันก็สามารถฉกคนดูหรือคนเป่าขลุ่ยเองและโดนพิษจนถึงแก่ชีวิตได้เช่นกัน
ดังนั้นแล้ว งูพิษพวกนี้จะโดนกระทำอย่างที่น่าอนาถใจที่สุดคือ การถอนเขี้ยวพิษและรีดเอาพิษออกทั้งหมด เพื่อไม่ให้มันฉกคนอื่นและถึงตายด้วยพิษได้ โดยเฉพาะการฝึกฝนกับงูนั้น แรกก็ต้องมีบ้างแหละที่งูจะไม่เชื่อฟังแล้วก็ฉกคนฝึกบ้าง เป็นเรื่องธรรมดา งูมันคงไม่เป็นสัตว์ที่ฝึกง่ายตั้งแต่แรกหรอกมั้ง ทีนี้พอมีการถอนเขี้ยงพิษออก นั้นแหละคือประเด็นสำคัญที่ทำให้มันมีโอกาสติดเชื้อจากแผลจนได้ตายได้ แล้วมันก็เป็นการผิดธรรมชาติของงูพิษที่ไม่เหลือพิษแล้วอีกด้วย งูฝีกโชว์พวกนี้จะมีอายุที่ไม่ยืนยาวนัก บางตัวออกแสดงได้ไม่กี่ครั้งก็ต้องตายไปเพราะติดเชื้อนั้นเอง
ถึงผมจะไม่เคยดูโชวงูพิษนี้ แต่ก็พอจินตนาการได้ว่ามันคงตื่นเต้นดีที่มีงูพิษที่น่ากลัวอยู่ข้างหน้าเรา แต่พอนึกถึงว่ามันไม่มีพิษแล้ว มันก็รู้สึกถึงความอนาถใจและไม่น่าชมขึ้นมาเลยล่ะ