ผู้ก่อตั้งสังคมวิทยา August Comte (1798-1857) ได้จัดเตรียมทฤษฎีทางสังคมวิทยาชุดแรกเกี่ยวกับวิวัฒนาการของสังคมมนุษย์ ทฤษฎีทางสังคมวิทยาที่รู้จักกันดีที่สุดของเขาคือกฎของสามขั้นตอน ซึ่งถือว่าสังคมมนุษย์ทั้งหมดและความรู้ทุกรูปแบบของมนุษย์วิวัฒนาการผ่านสามขั้นตอนที่แตกต่างกันตั้งแต่ขั้นต้นจนถึงขั้นสูง: เทววิทยา อภิปรัชญา และแง่บวก
ตัวแปรสำคัญในการกำหนดขั้นตอนเหล่านี้คือวิธีที่ผู้คนสร้างแนวคิดเกี่ยวกับสาเหตุหรือวิธีที่พวกเขาเข้าใจสถานที่ของพวกเขาในโลก
ในระยะเทววิทยา มนุษย์อธิบายสาเหตุในแง่ของเจตจำนงของเทพเจ้าที่มีมานุษยวิทยา ในระยะอภิปรัชญา มนุษย์อธิบายสาเหตุในแง่ของนามธรรม แนวคิด “เก็งกำไร” เช่น ธรรมชาติ สิทธิตามธรรมชาติ สัญญาทางสังคม หรือความจริงที่ “ชัดเจนในตัวเอง” นี่เป็นพื้นฐานของการวิพากษ์วิจารณ์นักปรัชญาการตรัสรู้ของ Comte ซึ่งความคิดเกี่ยวกับสิทธิและเสรีภาพตามธรรมชาติได้นำไปสู่การปฏิวัติฝรั่งเศส
แต่ยังทำให้เกิดความโกลาหลจากผลที่ตามมา ในมุมมองของเขา “ความรู้เชิงลบ” หรือความรู้เชิงอภิปรัชญาของนักปรัชญามีพื้นฐานมาจากแนวคิดที่ไม่เชื่อฟังซึ่งไม่สามารถประนีประนอมได้เมื่อขัดแย้งกัน สิ่งนี้นำไปสู่ความขัดแย้งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และความโกลาหลทางศีลธรรม
ในที่สุด ในระยะเชิงบวก มนุษย์อธิบายสาเหตุในแง่ของแง่บวก การสังเกตทางวิทยาศาสตร์ และกฎ (กล่าวคือ ความรู้ “เชิงบวก” ตามข้อเสนอที่จำกัดเฉพาะสิ่งที่สามารถสังเกตได้เชิงประจักษ์) Comte เชื่อว่านี่จะเป็นขั้นตอนสุดท้ายของวิวัฒนาการทางสังคมของมนุษย์
การทำความเข้าใจวิวัฒนาการ เพราะวิทยาศาสตร์เชิงโพสิทีฟสามารถกำหนดได้อย่างชัดเจนว่าควรจัดระเบียบสังคมอย่างไร วิทยาศาสตร์สามารถประนีประนอมการแบ่งแยกระหว่างกลุ่มการเมืองที่มีระเบียบและความก้าวหน้าโดยขจัดพื้นฐานของความโกลาหลทางศีลธรรมและทางปัญญา การประยุกต์ใช้ปรัชญาเชิงบวกจะนำไปสู่การรวมตัวกันของสังคมและวิทยาศาสตร์ (Comte, 1830/1975)
คาร์ล มาร์กซ์เสนออีกรูปแบบหนึ่งสำหรับการทำความเข้าใจวิวัฒนาการของประเภทของสังคม มาร์กซ์แย้งว่าวิวัฒนาการของสังคมตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ไปจนถึงขั้นสูงไม่ได้เป็นผลจากวิธีที่ผู้คนคิด ตามที่ Comte เสนอ แต่มาจากการแย่งชิงอำนาจในแต่ละยุคระหว่างชนชั้นทางสังคมที่ต่างกันเหนือการควบคุมทรัพย์สิน ตัวแปรสำคัญในการวิเคราะห์ของเขาคือรูปแบบการผลิตที่แตกต่างกันหรือ “ฐานวัสดุ” ที่มีลักษณะเฉพาะของสังคมรูปแบบต่างๆ ตั้งแต่การล่าสัตว์และการรวบรวม การเกษตร ไปจนถึงการผลิตภาคอุตสาหกรรม
แนวทางวัตถุนิยมทางประวัติศาสตร์ในการทำความเข้าใจสังคมนี้ อธิบายทั้งการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและการพัฒนาความคิดของมนุษย์ในแง่ของการเปลี่ยนแปลงที่แฝงอยู่ในรูปแบบการผลิต กล่าวอีกนัยหนึ่ง ประเภทของสังคมและระดับการพัฒนานั้นถูกกำหนดโดยหลักจากการที่ผู้คนผลิตสินค้าวัสดุที่จำเป็นต่อความต้องการของตน โลกทัศน์ของพวกเขา รวมถึงแนวคิดเกี่ยวกับเวรกรรมที่ Comte อธิบายไว้ ตามมาด้วยวิธีคิดที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบการผลิตของสังคม
บนพื้นฐานนี้ มาร์กซ์ได้แบ่งประเภทสังคมตามประวัติศาสตร์ออกเป็นลัทธิคอมมิวนิสต์ดั้งเดิม สังคมเกษตรกรรม/ทาส ศักดินา และทุนนิยม ตัวอย่างเช่น คอมมิวนิสต์ดั้งเดิมคือกลุ่มนักล่าเช่น Haida ซึ่งสถาบันทางสังคมและโลกทัศน์พัฒนาสอดคล้องกับการล่าสัตว์และการรวบรวมความสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมและทรัพยากร พวกมันถูกกำหนดโดยโหมดการผลิตของนักล่าและรวบรวม
มาร์กซ์ยังคงโต้แย้งว่าการเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์จากสังคมประเภทหนึ่งไปสู่สังคมประเภทต่อไปนั้นเกิดจากความสามารถของสังคมในการสร้างส่วนเกินทางเศรษฐกิจและความขัดแย้งและความตึงเครียดที่เกิดขึ้นเมื่อชนชั้นหนึ่งผูกขาดอำนาจทางเศรษฐกิจหรือทรัพย์สิน: เจ้าของที่ดินมากกว่าคนงานเกษตร ทาส เจ้าของเหนือทาส ขุนนางศักดินาเหนือข้ารับใช้ หรือนายทุนเหนือแรงงาน พลวัตของคลาสเหล่านี้ไม่เสถียรโดยเนื้อแท้และในที่สุดก็นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ปฏิวัติจากโหมดการผลิตหนึ่งไปอีกโหมดหนึ่ง
สนับสนุนโดย ทางเข้า ufabet ภาษาไทย
