ความบันเทิงที่สำคัญ เกาหลีใต้ได้รับการยอมรับในวงกว้างว่าประสบความสำเร็จในการต่อสู้กับโควิด-19 และเทคโนโลยีมีบทบาทสำคัญ มีระบบการติดตามผู้สัมผัสที่มีประสิทธิภาพ มีการเผยแพร่แผนที่ดิจิทัลอย่างกว้างขวางเพื่อช่วยให้ผู้คนติดตามการแพร่กระจายของโควิด-19 ตลอดจนให้ข้อมูลเกี่ยวกับตำแหน่งของผู้ป่วยและผู้ที่เคยสัมผัสด้วย
บางคนใช้เทคโนโลยีดิจิทัลซึ่งถูกนำมาใช้เพื่อให้ข้อมูลสาธารณะเข้าถึงได้มากขึ้น ดีกว่าเทคโนโลยีอื่นๆ มาก มี “วิกฤตหน้ากาก” ในช่วงแรกของการแพร่ระบาด เมื่อผู้คนจำนวนมากเข้าคิวรอที่ร้านค้า แอปพลิเคชั่นมือถือและเว็บไซต์ใหม่ ๆ ก็ผุดรายการสินค้าคงคลังหน้ากากตามเวลาจริง
จากผู้ค้าปลีก คนหนุ่มสาวสามารถใช้ข้อมูลนี้เพื่อค้นหาหน้ากากได้อย่างง่ายดาย ในขณะที่ผู้สูงอายุจำนวนมากต้องเสี่ยงโชคกับร้านขายยาในท้องถิ่น
Chung Hyang-sook วัย 71 ปี เล่าว่าเธอรอคิวนานกว่าหนึ่งชั่วโมงเพื่อซื้อหน้ากากอนามัย แต่เมื่อไปถึงหน้าร้านกลับขายหมด และเธอก็กลับบ้านมือเปล่า “ฉันได้ยินมาว่ามีแอปคลังหน้ากาก
แต่มันยากสำหรับผู้สูงอายุที่จะใช้ ในยุคของเรา การไปที่ร้านค้าเร็วกว่าการตรวจสอบแอปบนอุปกรณ์เคลื่อนที่” เธอกล่าว ก็เกิดคำถามว่าจะทำอย่างไร
ให้ล็อกดาวน์นานวันเข้า มาตรการเว้นระยะห่างทางสังคมช่วยลดกิจกรรมที่ต้องเผชิญหน้ากันอย่างมาก แต่สิ่งนี้ดูเหมือนจะไม่ส่งผลกระทบในทางลบเป็นพิเศษต่อคนหนุ่มสาวในยุคดิจิทัล
บางคนถึงกับคิดว่าวิถีชีวิตที่ “ไม่ปรุงแต่ง” แบบใหม่นั้นดีกว่าแบบเก่า
ฉันติดอยู่ที่บ้านคนเดียวมาหลายเดือน – ชอย บยอง-วัน Beon Gi-yeong นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาในกรุงโซล เพลิดเพลินกับนิทรรศการศิลปะออนไลน์
และคอนเสิร์ตเสมือนจริงตั้งแต่เกิดการระบาดของโควิด-19 และกล่าวว่าการเข้าถึงศิลปะของเธอดีขึ้นจริงๆ
“เมื่อเร็วๆ นี้ มีการแสดงสดของ Swan Lake ที่ [LG Arts Center] เป็นเวลาสองวัน ฉันอยากดูการแสดง Swan Lake ของ Matthew Bourne มาตลอด
และฉันก็มีโอกาสได้ดูการแสดงที่ยอดเยี่ยมนี้ฟรี ฉันได้ดูการแสดงสดทาง YouTube โดยนักเปียโน Cho Sung-jin ในเดือนเมษายนด้วย” Beon กล่าว
อย่างไรก็ตาม ผู้สูงอายุจำนวนมากกำลังลำบากในการปรับตัวให้เข้ากับชีวิตที่แยกจากระบบสนับสนุนตามปกติ ศูนย์ผู้สูงอายุในท้องถิ่นส่วนใหญ่ที่ผู้สูงอายุ
สามารถเข้าสังคมได้นั้นปิดทำการ และจากการสำรวจของ Hankook Research พบว่า 97% ของผู้สูงอายุในวัย 60 ปีขึ้นไปกล่าวว่าพวกเขางดออกไปนอกบ้านหลังจากเกิดการระบาด “ฉันติดอยู่ที่บ้านคนเดียวมาหลายเดือนแล้ว”
ชอย บยอง-วัน วัย 79 ปี ซึ่งอาศัยอยู่คนเดียวในกรุงโซล กล่าว ก่อนเกิดไวรัสโคโรนา เขาไปประจำที่ศูนย์ผู้สูงอายุในพื้นที่ แต่ตั้งแต่ต้นเดือนกุมภาพันธ์เขาก็อยู่ต่อ ชอยกลัวติดไวรัสและจะออกไปก็ต่อเมื่อเขาต้องไปซื้อของชำหรือไปโรงพยาบาลเท่านั้น แม้ว่าเขาจะมีสมาร์ทโฟน
แต่เขาก็ไม่สามารถสำรวจภูมิทัศน์ใหม่ของกิจกรรมเสมือนจริงที่ทำให้คนรุ่นใหม่ไม่ว่าง เพื่อฆ่าเวลาที่เขาดูโทรทัศน์และคลิกลิงก์ไปยังวิดีโอ YouTube ที่เขาส่งผ่าน Kakaotalk (WhatsApp เวอร์ชันภาษาเกาหลี) บนโทรศัพท์ของเขา “ฉันทำได้ไม่มาก ฉันใช้เวลาทั้งวันดูทีวี” เขากล่าว “สถานสงเคราะห์มักจะโทรมาทักทายฉัน และนั่นคือความสุขเดียวของฉันในทุกวันนี้”
สนับสนุนเรื่องราวโดย ufabet ฝาก-ถอน ออโต้