ลัทธิล่าอาณานิคม ในหนังสือเล่มใหม่ นักเขียนรางวัลพูลิตเซอร์ แคโรไลน์ เอลกินส์ แสดงให้เห็นว่าอังกฤษส่งออกและสร้างความรุนแรงที่มีแรงจูงใจทางเชื้อชาติอย่างไร
และปกปิดมันไว้ในขณะที่ประเทศสูญเสียการควบคุมจากการปกครองของจักรพรรดิ อาณาจักรในศตวรรษที่ 20 ของบริเตนเป็นอาณาจักรที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษยชาติ โดยมีพื้นที่ถึงหนึ่งในสี่ของโลกและประชากรเกือบ 700 ล้านคน แต่จักรวรรดิดึงความแข็งแกร่งจากความรุนแรง นั่นคือบทสรุปของศาสตราจารย์ Caroline Elkins จาก Harvard Business School
ในหนังสือเล่มใหม่ของเธอ Legacy of Violence: A History of the British Empire Elkins ซึ่งทำการวิจัยอย่างกว้างขวางในแอฟริกาและอดีตจักรวรรดิอังกฤษ รวบรวมงานวิจัยกว่าทศวรรษในสี่ทวีปเพื่อแสดงให้เห็นว่าอังกฤษเติบโตแนวคิดในยุควิกตอเรียเกี่ยวกับการลงโทษ “คนพื้นเมือง” ที่ดื้อรั้น—ผู้คนที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคต่างๆ ของประเทศอย่างไร
ล่าอาณานิคม เข้าสู่ระบบการกดขี่อย่างแพร่หลาย หนังสือเล่มนี้พาดพิงถึงประเทศหมู่เกาะในการส่งออกและสร้างความรุนแรงที่มีแรงจูงใจจากเชื้อชาติ และปกปิดมันไว้ในขณะที่อังกฤษสูญเสียอำนาจการปกครองของจักรพรรดิ
Elkins ผู้อำนวยการผู้ก่อตั้งศูนย์แอฟริกันศึกษาแห่งมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ได้รับรางวัลพูลิตเซอร์จากหนังสือเล่มแรกของเธอที่ชื่อ Imperial Reckoning: The Untold Story of Britain’s Gulag in Kenya Legacy of Violence ยกระดับตำนานเก่าแก่เกี่ยวกับจักรวรรดิอังกฤษและเผยความกระจ่างใหม่เกี่ยวกับมรดกของลัทธิล่าอาณานิคมที่วัฒนธรรมทั่วโลกยังคงต่อสู้กันอยู่ในปัจจุบัน
“สิ่งที่เราพบเมื่อดูประวัติศาสตร์ของจักรวรรดิอังกฤษตลอด 200 ปีและอาณาเขตอันกว้างใหญ่ไพศาล ก็คือความรุนแรงไม่ได้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว” เอลกินส์ชี้ให้เห็น “ค่อนข้างเป็นระบบและเป็นส่วนหนึ่งของลัทธิจักรวรรดินิยมเสรีนิยมของอังกฤษ หากเราต้องการเข้าใจมรดกของจักรวรรดิอังกฤษ เราต้องรวมศูนย์ความรุนแรงที่รัฐกำกับและตั้งคำถามว่า: มันเกิดขึ้นได้อย่างไรและทำไม และมันส่งผลกระทบอย่างไรต่อการสร้างโลกสมัยใหม่ของเรา”
มรดกแห่งความรุนแรง: ประวัติศาสตร์ของจักรวรรดิอังกฤษ “ฉันคิดว่ามีอุดมคติเพียงข้อเดียวที่จักรวรรดิอังกฤษสามารถกำหนดได้ในเรื่องนี้” วินสตัน เชอร์ชิลล์ประกาศต่อการประชุมใหญ่ของจักรวรรดิในปี 1921 “และนั่นไม่ควรมีอุปสรรคทางเชื้อชาติ สีผิว หรือลัทธิใด ๆ ที่จะขัดขวาง มนุษย์ได้รับบุญจากการไปถึงสถานีใด ๆ หากเขาเหมาะสมกับมัน … แต่หลักการดังกล่าวจะต้องใช้อย่างระมัดระวังและค่อย ๆ ใช้เพราะความรู้สึกในท้องถิ่นที่รุนแรงนั้นตื่นเต้น” ตัวแทนคนขาวที่มีหมวกทรงสูงและมั่นใจในตัวเองของจักรวรรดิได้มารวมตัวกัน
หลังประตูไม้หนาและผ้าม่านที่ไม่ได้รูดในลอนดอนเพื่อพิจารณานโยบายของจักรวรรดิ ที่โต๊ะมีผู้แทนผิวสีน้ำตาลและผ้าโพกหัว 2 คน คือ Sir Khengarji III รัฐเจ้าชายแห่ง Kutch ของกษัตริย์แห่งอินเดียและอดีตผู้ช่วยในค่ายของสมเด็จพระราชินี-จักรพรรดินี Victoria และ V. S. Srinivasa Sastri รัฐบุรุษของอินเดีย พวกเขาเป็นตัวอย่างที่เปล่งประกายของศักยภาพของชาวพื้นเมืองในอาณาจักรที่ถูกทรมานด้วยความรุนแรง
การโต้วาทีในฤดูร้อนอันร้อนระอุของจักรพรรดิได้เปลี่ยนไปเป็น “ผู้พิทักษ์” ซึ่งเป็นความไว้วางใจอันศักดิ์สิทธิ์ระหว่างผู้ปกครองที่เป็นบิดาและอาสาสมัครของพวกเขา มันเป็นหัวข้อที่จะรบกวนการประชุมของจักรวรรดิอื่น ๆ ในอีกหลายปีข้างหน้าเนื่องจากผู้ดูแลทรัพย์สินขยายออกไปเกินกว่าแหล่งกำเนิดของอังกฤษในศตวรรษที่สิบแปด
มันแจ้งนโยบายสำหรับแอฟริกาเมื่อผู้แทนยุโรปพบกันที่เบอร์ลินในปี 2427 และ 2428 เพื่อแบ่งแยกทวีป พวกเขาตกลง “ที่จะควบคุมเงื่อนไขที่เอื้ออำนวยต่อการพัฒนาการค้าและอารยธรรม เพื่อดูแลการอนุรักษ์ชนเผ่าพื้นเมืองและดูแลการปรับปรุงเงื่อนไขของศีลธรรมและความเป็นอยู่ที่ดีของพวกเขา ” หลังสงครามครั้งใหญ่ สมาชิกสันนิบาตชาติได้แบ่งแยกจักรวรรดิเยอรมันและออตโตมันในอดีต
สนธิสัญญาแวร์ซายเรียกสิ่งที่เสียดินแดนจากสงครามว่า “อาณัติ” ซึ่ง “เป็นที่อยู่อาศัยของผู้คนที่ยังไม่สามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเองภายใต้เงื่อนไขที่ยากลำบากของโลกสมัยใหม่” และอุทิศให้ “หลักการที่ว่าความอยู่ดีมีสุขและการพัฒนาดังกล่าว ผู้คนสร้างความไว้วางใจอันศักดิ์สิทธิ์ของอารยธรรม”
สนับสนุนโดย ufabet สมัครสมาชิก
