ผู้เขียน This Is Your Brain on Music พูดถึงวิธีของมนุษย์ที่จิตใจและร่างกายรักษาจังหวะ ดนตรีและการเต้นรำฝังลึกอยู่ในประสบการณ์ของมนุษย์จนเราแทบจะมองข้ามมันไป พวกเขาแตกต่างกัน แต่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด ดนตรี การจัดเรียงเสียงเมื่อเวลาผ่านไป ดนตรีทำให้เราเคลื่อนไหว
ทำให้เราขยับร่างกายของเราในอวกาศ เราติดตามชีพจร จังหวะ และจังหวะโดยที่เราไม่รู้ตัว และเคลื่อนไหวตามการตอบสนอง แต่เมื่อไม่นานมานี้ นักวิทยาศาสตร์ได้พัฒนาเครื่องมือ และความโน้มเอียง เพื่อศึกษาการตอบสนองของมนุษย์ต่อดนตรีในรูปแบบต่างๆ ในเชิงปริมาณ เป็นโครงการวิจัยที่อาศัยแนวทางที่หลากหลาย โดยใช้เทคนิคจากการศึกษาการรับรู้และการรับรู้ไปจนถึงประสาทชีววิทยาและการสร้างภาพประสาท พร้อมข้อมูลเชิงลึกเพิ่มเติมจากจิตวิทยา จิตวิทยาวิวัฒนาการ และการศึกษาในสัตว์
การค้นพบที่น่าสนใจกว่านั้น: หลักฐานที่แสดงว่าสัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์จำนวนหนึ่ง รวมทั้งสิงโตทะเลแคลิฟอร์เนียและลิงแสมจำพวกลิงชนิดหนึ่ง
สามารถตอบสนองต่อเสียงดนตรีและ “รักษาจังหวะ” แม้ว่าจะไม่ใช่เช่นเดียวกับมนุษย์ก็ตาม และในขณะที่ผู้คนดูเหมือนจะเดินสายเพื่อตอบสนองต่อเสียงเพลง สายไฟเหล่านั้นอาจได้รับความเสียหาย: มีรายงานกรณีที่พบไม่บ่อยเกี่ยวกับผู้ที่ไม่สามารถซิงโครไนซ์การเคลื่อนไหวของร่างกายกับสัญญาณเสียงได้ ผู้กระทำผิดดูเหมือนจะได้รับความเสียหายหรือทำงานผิดปกติในบางส่วนของสมองที่สำคัญ เช่น ปมประสาทที่ฐาน ซึ่งควบคุมการทำงานของมอเตอร์โดยสมัครใจและการเรียนรู้ตามขั้นตอน
นักจิตวิทยาด้านการรับรู้ แดเนียล เลวิตินแห่งมหาวิทยาลัยแมคกิลล์ในมอนทรีออล ซึ่งเริ่มต้นอาชีพนักดนตรี ได้เขียนเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ดนตรีอย่างกว้างขวาง รวมถึงหนังสือยอดนิยมสองเล่ม This Is Your Brain on Music: The Science of a Human Obsession (2006) และ The โลกในหกเพลง: สมองดนตรีสร้างธรรมชาติของมนุษย์ได้อย่างไร (2008) บทความของเขาเรื่อง “The Psychology of Music: Rhythm and Movement” ซึ่งเขียนร่วมกับเจสสิก้า เอ. กราห์นและจัสติน ลอนดอน ปรากฏในบทวิจารณ์จิตวิทยาประจำปี 2018
นักจิตวิทยาด้านความรู้ความเข้าใจ Daniel Levitin เจมส์โพรโวสต์ (CC BY-ND) นักจิตวิทยาด้านความรู้ความเข้าใจ Daniel Levitin มหาวิทยาลัยแมคกิลล์ Knowable Magazine พูดคุยกับ Levitin เกี่ยวกับความท้าทายและผลตอบแทนของการศึกษาการตอบสนองของมนุษย์ต่อดนตรี การสนทนานี้ได้รับการแก้ไขเพื่อความยาวและความชัดเจน
คุณสนใจในสาขานี้ได้อย่างไร ฉันเป็นนักดนตรีมืออาชีพมาหลายปีแล้ว ฉันลาออกจากวิทยาลัยเพื่อทำงานเป็นนักดนตรีและเป็นผู้เรียบเรียงดนตรี และเมื่อฉันกลับไปเรียนที่วิทยาลัย ฉันถูกขับเคลื่อนด้วยคำถามว่านักดนตรีทำอะไรในสิ่งที่พวกเขาทำ ทำไมนักดนตรีบางคนถึงดีกว่าคนอื่น? ทำไมนักดนตรีบางคนถึงเข้าถึงผู้คนมากกว่าคนอื่นๆ?
เกิดอะไรขึ้นกับรูปแบบการสื่อสารทางอารมณ์นี้ และในตอนแรกฉันไม่รู้ว่าแผนกวิชาการจะตอบคำถามเหล่านั้นอย่างไร ฉันไปแผนกดนตรี และปรัชญาที่พวกเขามีหลักสูตรเกี่ยวกับสุนทรียศาสตร์ และฉันไปสังคมวิทยา ซึ่งพวกเขามีชั้นเรียนเกี่ยวกับพฤติกรรมกลุ่มเพื่อตอบสนองต่อแนวโน้มและการเคลื่อนไหว และมันก็เป็นจิตวิทยา และโดยเฉพาะอย่างยิ่งศาสตร์แห่งความรู้ความเข้าใจ ที่ดูเหมือนจะมีเครื่องมือในการถามคำถามเหล่านี้
ได้รับการสนับสนุนโดย ทางเข้า ufabet ภาษาไทย