adminone

เมื่อไรก็ตามที่เราลืม ไม่ว่าจะเป็นการลืมกระเป๋าตังค์ ลืมคนที่ให้ยืมของ ลืมรดน้ำต้นไม้ หรือลืมว่ามาเดินอยู่ตรงนี้ทำไม เรามักจะรู้สึกแย่ อย่าได้ตกใจไปเลยเหล่านี้ถือว่าเป็นการลืมที่ธรรมดาๆ และสมองยังมีสุขภาพดีอยู่ จากการสำรวจเมื่อไม่นานมานี้เกี่ยวกับการทำงานของความจำ มีรายงานอยู่สม่ำเสมอว่ารายการต่อไปนี้ลืมบ่อยที่สุด

– ชื่อคน โดยเฉพาะช่วงเวลาสั้นๆหลักการแนะนำตัวครั้งแรก

– ประเด็นที่เราต้องการชี้แจงระหว่างสนทนา

– รายการของส่วนตัวที่เราตั้งใจจะทำ หรือรายการของที่จะซื้อ

– สถานที่ของสิ่งที่วางไว้ ละทิ้งหรือจัดเก็บ

– สิ่งของที่เรากะว่าจะเอาไปด้วย แต่วุ่นวายจนลืม 

– วันที่ที่แน่นอน

– ความฝัน ถึงแม้เราจะฝันหลายๆครั้งทุกคืน

ทำไมเรา (ลืม) การลืมเกิดจากอะไร  คำแนะนำการปรับปรุงความจำสำหรับสิ่งเหล่านี้ตอนนี้มาทราบสาเหตุของการลืมก่อน 

• ความบกพร่องของระบบความจำอย่างอ่อน

เพื่อให้สมองระลึกถึงรายการต่างๆ ที่บรรจุในระบบความทรงจำได้ มันต้องจัดตวามเคลื่อนไหวให้เป็นรูปแบบที่มีความต่อเนื่องเป็นขั้นเป็นตอนจากเซลล์สมองที่ถูกกระตุ้นเหมือนกับภาษาคอมพิวเตอร์ การค้นหา ข้อมูล ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัวมันจะสืบเสาะออกมาจนได้ ดังนั้นบางครั้งสมองก็อาจทำงานผิดพลาดได้ โดยเหตุผลบางประการที่ทำให้มันไม่ได้จัดความเคลื่อนไหวในรูปแบบที่ถูกต้อง บางทีอาจเป็นเพราะสมองออกคำสั่งถูกต้อง แต่ส่วนใดส่วนหนึ่งของรูปแบบข้อมูลนั้น

กำลังถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์อื่นอยู่ เช่นกำลังครุ่นคิดกับการนัดหมายที่เพิ่งได้รับ  ufabet   อาจทำให้เบลอหรือชะงักงันได้ บางครั้งอาจมีการล่าช้าหรือสั่นไหวในขั้นตอนหนึ่งของรูปแบบ ซึ่งเป็นผลจากการเคมีในสมองเกิดอุบัติเหตุ ทำให้ยุ่งเหยิงจนโยนทุกอย่างทิ้งไปหมด ความบกพร่องและเลอะเลือนทั้งหลายไม่สำคัญต่อสุขภาพของสมองและความจำโดยรวมเลย อย่างไรก็ตามอาจทำให้ผู้ที่ต้องการจำข้อมูลนั้นๆ เกิดความยุ่งยากใจได้กับสถานการณ์เช่นนี้

• ปัญหาการรับรู้ 

คุณเคยหาอะไรสักอย่างหนึ่งไม่เจอ แต่พอให้ผู้อื่นหาให้กลับเจอบ้างไหม รับรองว่าคุณต้องเคยแน่ และคุณมักจะเกิดความรำคาญและขายหน้ามากด้วย ลองมาคิดดูว่าถ้าคนที่ช่วยคุณนั้นไม่ได้ละเอียดถี่ถ้วนหรือโชคดีกว่าคุณแล้วมันเกิดขึ้นได้อย่างไร บางทีอาจจะเป็นเพราะเราไม่ต้องการจะนึกถึงสิ่งที่เรากำลังค้นหาจริงๆ จิตใต้สำนึกของเราอาจปฏิเสธที่จะรู้ว่าเจอสิ่งที่กำลังหาก็ได้ ตัวอย่างเช่น การหากระดาษบันทึกบทเรียนไม่เจออาจหมายถึงการลบโอกาสที่จะไม่ต้องเข้าร่วมเรียนวิชาที่น่าเบื่อหน่ายนั้นๆ การละเลยในลักษณะนี้อาจทำให้เราลืมข้อมูลพวกชื่อ เวลา สถานที่ และข้อเท็จจริงดังกล่าวแล้ว

• ปัญหาการจัดระบบ

บ่อยที่เราลืมที่ที่เราวางของไว้เพราะเราวางมันไว้หลายที่ในแต่ละครั้ง เช่นเราหาปากกาไม่พบแม้ว่าได้พยายามหาตามที่ต่างๆที่คุ้นเคยแล้วไม่ว่าจะเป็นในลิ้นชัก โต๊ะ ตะกร้า แต่ความเป็นจริงไม่มีที่ไหนที่คุณวางไว้เป็นประจำเลยนั่นเอง ยิ่งไปกว่านั้นบางที่เราดันไปวางปากกาไว้ในที่ที่ไม่เคยวางเลยก็ได้ จึงจำไม่ได้ 

• ปัญหาด้านพฤติกรรมและทัศนคติ

บ่อยครั้งที่เราไม่ยอมให้ตนเองจำ ตัวอย่างเช่น เมื่อเราอ่านหรือฟังใครสักคนเราได้จดบันทึกไปด้วยแทนที่จะตั้งใจจำ หลังจากนั้นเราจะมีการบันทึกที่ดี แต่นึกถึงสิ่งที่อ่านได้ฟังน้อยมาก ยกเว้นอ่านจากที่เราจดบันทึกไว้ มันน่าจะดีกว่าเราไม่จดบันทึกในทันที แต่ตั้งสมาธิกับระบบความจำให้ดีที่สุดกับสิ่งที่ได้อ่านได้ฟัง อีกตัวอย่างหนึ่งเราไม่ยอมให้ตัวเองจำเพราะทัศนคติกระทำกับพลังความจำของเรา ฉันจำชื่อใครไม่ค่อยได้เลย โดยปกติพวกเราส่วนใหญ่จำชื่อคนได้ดีเพียงแต่ไม่สมบูรณ์แบบเท่านั้น 

เรื่องที่เกิดขึ้นคล้ายกับทำนองนี้คือ เมื่อเรานึกหาสิ่งของสักอย่างแล้วไม่เจอในทันใด ดังนั้นจึงวุ่นวายเราอาจยอมแพ้ เมื่อใดที่เราจำไม่ได้ว่าของหายไป ที่จริงแล้วเราไม่ได้มีสมาธิ หรือสงบใจลงพอที่จะจำได้ต่างหาก